Κλείστηκα στο ασανσέρ το απόγευμα.
Έμεινα μέσα του για κάπου μισή ώρα, μέχρι να μας ανοίξουν.Ήταν και μια κοπέλα μαζί. Άγνωστη.
Πήγε να μου πιάσει κουβέντα όσο περιμέναμε. Με κούραζε μόνο.
Κανένα ενδιαφέρον. Συνέχιζε. Δεν άκουγα παρά μόνο κάτι σαν μουρμουρητό.
Έβλεπα τα χείλια της να ανοιγοκλείνουν.
Έκατσα κάτω και περίμενα. Να σταματήσει, να μας βγάλει κάποιος.Κάτι να γίνει.
Απο κει έβλεπα την πόρτα, όχι με ανυπομονησία, μάλλον με απάθεια. Και τα πόδια της κάτω απο το σκούρο παλτό. Ακόμα και τα παπούτσια της όμως τώρα δε μπορώ να τα θυμηθώ κι ας τα είχα μπροστά μου πόση ώρα.
Ξαφνικά μετά απο κάμποσο, ακούστηκε μια ανδρική φωνή απέξω. Άγνωστη και αυτή.
Η κοπέλα χαμογέλασε. Χτύπησε την πόρτα δυνατά δυο φορές και όταν κατάλαβε πως εκείνος την ακούει, φώναξε το όνομά του. Αναρωτιόμουν αν θα μπορούσαν όλα να γίνουν ακόμα πιο αργά.
«Κρατήσου νί, θα φωνάξω κάποιον και θα έρθουν αμέσως», της είπε.
Δεν κουνήθηκα καθόλου, τ’ορκίζομαι.
Εκείνη έβγαλε απο την τσάντα της ένα κραγιόν και πέρασε μπροστά απο τον καθρέφτη μια στρώση στα χείλια της. Έσιαξε τα μαλλιά της, τη φούστα της. Άνοιξε τα χείλια, τσέκαρε τα δόντια της. Χαμογέλασε.
Δεν κατάλαβα πότε ήρθαν και μας έβγαλαν. Απότομα είδα την πόρτα να ανοίγει.
Mε κοιτούσε περίεργα.
«Δεν θα βγείτε;», ρώτησε. Αυτό θυμάμαι μόνο.
«Σε λίγο», απάντησα και της έκανα νόημα να φύγει.
Απομακρύνθηκαν. Έμεινα εκεί. Δεν ξέρω πόση ώρα.
Δεν ένιωθα τα δάχτυλά μου απο το κρύο, όταν σηκώθηκα. Έτρεμα.
Μόνο ένα σκεφτόμουνα ξαφνικά, ενώ προσπαθούσα τρίβοντάς τα μεταξύ τους να τα ζεστάνω. Ένα με και χωρίς και κυρίως πολύ.
[drawing «f-curve abstraction» by dim. milonas, london]
discolata's story 
Αν το κοίταζες από κοντά, πόση δύναμη κρύβει αυτό το
Ένα με και χωρίς και κυρίως πολύ
θα σου φύτρωναν στην πλάτη φτερά.
Αν..
Πίστευα πως μέχρι να ανάψω το τσιγάρο και να φέρω ένα τασάκι κοντά μου, θα ήξερα τι να σου απαντήσω.
Αλλά τελικά έκανα λάθος.
Και για έναν αστείο και περίεργο λόγο, μου ήρθε στο νου τώρα ένα μέηλ της Σώτης Τ., πριν απο χρόνια, ίσως 3-4, απο τη χιονισμένη τότε Νέα Υόρκη, το διάστημα της πολύ σύντομης αλληλογραφίας μας. Απάντηση σε δικό μου, που τη ρωτούσα τότε απο περιέργεια, τι ήταν το πιο τρελό πράγμα που έζησε ή έκανε για έναν μεγάλο έρωτα.
Μου είχε γράψει τότε, λοιπόν:
«Δε μπορώ και δε θέλω να σου απαντήσω σε αυτό. Γιατί, ξέρω πως μεγαλώνοντας θα με καταλάβεις κι εσύ, ο έρωτας είναι τελικά ζήτημα αξιοπρέπειας και σεβασμού και όχι τόσο τρέλας και παραλόγου.Είναι η μαγκιά του να ξέρεις πότε πρέπει να αφήσεις,να φύγεις».
Είχα θυμώσει τότε πολύ με την απάντησή της. Τόσο πολύ, που αρνιόμουν να αγοράσω βιβλίο της.Είχα μάλιστα φτιάξει και ολόκληρη θεωρία πίσω απο αυτό: ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους και άλλοι που απλώς γράφουν γι’αυτήν.
Ούτε που θα φανταζόμουν τότε, ότι θα ερχόταν κάποτε μια μέρα χρόνια μετά που θα της έδινα δίκιο.
Τώρα πως μου ήρθε αυτό;
Μη με ρωτάς. Κάποιο λόγο θα έχει όμως.
Δίκιο έχει, δίκιο φαίνεται να έχει.
Αλλά, θα ‘δινες άδικο σ’ αυτούς που μένουν, σ’ αυτούς που δεν ξέρουν πότε να φύγουν;
Τα σέβη μου
Υγ: φαντάζομαι θα σου ‘χουν πει κι άλλοι πως γράφεις χωρίς να το καταλαβαίνεις. Δεν το ελέγχεις, έτσι;
Δεν ελέγχω τίποτα τελικά, παρά μόνο πολύ σπάνια, και τότε εκπλήσσομαι.
🙂
Οδηγίες προς ναυτιλομένους
Σχεδιάστε πάνω σε παχύ χαρτόνι το περίγραμμα των γραμμάτων «νι»
Χρησιμοποιώντας κοπίδι ή ψαλίδι, αν σας βολεύει, κόψτε προσεκτικά τα γράμματα
Ακουμπήστε τα κομμένα γράμματα δίπλα απο το κενό που έχετε αφήσει
Διαβάστε δυνατά….
και απολαύστε την συγκίνηση που μπορεί να προσφέρει η επαναλαμβανόμενη συνάντηση με ένα αγαπημένο κομμάτι σας
Αν πάλι θέλετε να αυξήσετε την ένταση του εφέ χρησιμοποιείστε τον λαμπτήρα του γραφείου σας σε γωνία 45 μοιρών
Καλή σας ακρόαση
Εμένα πάντως η γωνία 78 μοιρών με βολεύει περισσότερο αγαπητέ.
Η εμπειρία δε, με δίδαξε, πως οποιαδήποτε γωνία κάτω των 50 μοιρών σε μια τέτοια περίπτωση είναι μη αποδεκτή, εάν ο λαμπτήρας του γραφείου είναι άνω των 40 W. Ως προς το αποτέλεσμα, βεβαίως βεβαίως.
Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα, θα μου πείτε. Και θα έχετε δίκιο, αγαπητέ.
Την καλημέρα μου.
υ.γ. Τις χαρτοκοπτικές οδηγίες του φίλτατου Θας, απο πρόσφατο ποστ του, να υποθέσω πως ήδη τις έχετε μάθει απέξω σαν προσευχή;
τελικά τις ακολούθησες τις οδηγίες
ή έμεινες στην αποστήθιση
εσείς;
ακόμα εκεί μείνατε;